แต่คราวนี้ที่ต่างไปก็คือ พอปั้นสิบเข้าไปลุยๆเสร็จเดินกลับออกมาได้ไอ้เจ้า"แขกไม่ได้รับเชิญ"นี้เกาะขาติดกลับมาด้วย อาจจะเพราะช่วงนี้ฝนตกชุกด้วย อากาศแบบนี้มันชอบ เลยออกมาลั้นลากันใหญ่ ก็ไม่เป็นไร มาเกาะได้ก็เอาออกได้ ปั้นสิบก็เสียสละเลือดเป็นอาหารมื้อสุดท้ายให้เจ้าทากดูดเลือดตัวนี้เล็กน้อย
วันต่อมานึกว่าปั้นสิบจะเข็ดไม่อยากไปเดินหาต้นไมยราบละ ปรากฏว่าปั้นสิบไม่กลัวเรื่องทากดูดเลือดเลย ยังคะยั้นคะยอขอออกไปเดินเล่นอยู่ดี คราวนี้ป่าป๊าหม่าม้าก็เลยเตือนไม่ให้เข้าไปลุยเดินเหยียบไมยราบแบบเมื่อวานแล้วนะ จะเล่นก็ให้ใช้ร่มหรือไม้อะไรเขี่ยให้มันหุบแทนละกัน ปั้นสิบก็รับปากและเชื่อฟังอย่างดี ตลอดช่วงการเดินเล่นก็ใช้เพียงแต่ร่มคอยเข้าไปเขี่ยต้นไมยราบให้หุบใบเท่านั้น
นึกว่าทุกอย่างคงจะเรียบร้อยดี ไม่ ปรากฏเจ้าทากก็ยังดีดตัวมาเกาะขาปั้นสิบได้อีกแน่ะ ชะช่า จะประเมินความสามารถของทากดูดเลือดต่ำไปหน่อยซะแล้ว กลับมาหาข้อมูลในอินเตอร์เน็ตถึงได้รู้ว่า นอกจากมันจะคลานดึ้บๆอย่างน่าขยะแขยงแล้ว มันยังดีดตัวได้ด้วยแน่ะ และมันยังรับรู้การมาของเราได้ด้วยแรงสั่นสะเทือนอีกต่างหาก เพราะงั้นถึงจะไม่ได้เข้าไปลุยหญ้าแต่เอาร่มตีๆเขี่ยๆอยู่ห่างๆ ถ้ามันดีดตัวถึง ก็โดนเกาะอยู่ดีน่ะแหล่ะ (ว่าแต่ว่า มันดีดตัวได้ไกลแค่ไหนกันนะ ยังหาข้อมูลตรงนี้ไม่เจอเลยแฮะ)
เอามาเล่าให้อากุ๊งฟัง แกบอกให้คราวหน้าจะไปเดินเล่นก็ให้เอาน้ำสบู่หรือน้ำส้มสายชูทาขาปั้นสิบก่อนออกไปละกัน อืมมมม......
อะไรนะครับ ปั้นสิบหลังจากเจอเหตุการณ์นี้ไป 2 ครั้งเป็นยังไงน่ะเหรอ เห็นวันนี้ก็ยังถามว่า "ไมยราบอยู่ไหน" อยู่เลยครับ
