เริ่มเข้าสำนัก

 จริงๆแล้ว ปั้นสิบเข้าเรียนมาได้สามสัปดาห์แล้ว พึ่งจะได้โพสต์บนบล็อกเนี่ย เนื่องจากตอนแรกก็รอหาซื้อรองเท้านักเรียนของเขาจะให้ครบชุดก่อนแล้วค่อยถ่ายรูป แต่ว่าหาเท่าไหร่ก็หาไซส์รองเท้าของเขาไม่ได้ซักที  เท้าเล็กเกิน ก็เลยเอาเลยดีกว่า

เข้้าไปวันแรกๆ ปั้นสิบออกจะมึนๆ ไม่ค่อยร้องไห้หรืออะไรเท่าไหร่ มีแต่หม่าม้าจะออกอาการจะร้องไห้เองเสียมากกว่า  สองคนนี้ไม่เคยห่างกันเกินสิบก้าวเลยล่ะมั้ง ป่าป๊าเลยต้องเป็นคนลากหม่าม้าออกมาก่อนที่จะให้ปั้นสิบเห็น ช่วงสัปดาห์แรกให้อยู่ถึงแค่สิบเอ็ดโมงหลังทานข้าวเที่ยงก็มารับได้ พอมาสัปดาห์ที่สองเนื่องจากปรับตัวได้แล้ว เขาให้นอนตอนบ่ายที่โรงเรียนมารับบ่ายสามโมงครึ่ง ปั้นสิบค่อยเริ่มมีอาการโยเยเวลาจะต้องไปโรงเรียนบ้าง ร้องห่มร้องไห้ เวลาพวกเราจะปลีกตัว ทำตัวอ่อนลงไปกองกับพื้น ยังกับโลกนี้จะแตกสลาย เห็นร้องไห้แบบนั้น พอมารับตอนเย็น ก็เห็นกระดี้กระด้ากับเพื่อนๆดีจะตาย พอเขาหันมาเจอเรา ก็จะเจอปั้นสิบทำท่าประมาณนี้

ชี้มาที่เรา แล้วก็ทำเสียงดังเรียก "ป่าป๊าาาาาาาาาาาาาาา" แบบแหบๆห้าวๆ (หรือหม่าม๊าาาาาาาาาาาาาาาาา แล้วแต่ว่าใครเป็นคนไปรับ) ซ้ำๆอยู่อย่างนั้น ประมาณจะบอกว่า นี่ป่าป๊าของผมมารับผมแล้ว 55555 ดีใจขนาดนั้นเลยเหรอลูก 

อะไรนะ เรียนที่ไหน เรียนอะไรน่ะเหรอ ที่นี่ไง

สำนัก: อิ่มเอม
มณฑล: ราชเทวี
เคล็ดวิชา: มอนเตสเซอรี่
อาจารย์ผู้ถ่ายทอดกระบวนท่า: ครูดา ครูส้ม

(พ่อมันบ้านวนิยายจีนไม่เลิกน้อ)

ปล. รูปที่ถ่ายๆมาจากคอนโดอาม่า ไม่ได้ถ่ายจากสถานที่เรียนจริง และท่าปั้นสิบชี้นิ้วอันนั้นเขาก็ชี้รถไฟฟ้า แต่ว่าได้อารมณ์เดียวกัน เลยขอเอามาใช้เล่าเรื่องหน่อยนะลูกนะ